คำศัพท์ : ตัตรมัชฌัตตตา

ความเป็นกลางในอารมณ์นั้นๆ, ภาวะที่จิตและเจตสิกตั้งอยู่ในความเป็นกลาง บางทีเรียกอุเบกขา (ข้อ ๗ ในโสภณเจตสิก ๒๕)