คำศัพท์ : ทุศีล

“ผู้มีศีลชั่ว”, คำนี้เป็นเพียงสำนวนภาษาที่พูดให้แรง อรรถกถาทั้งหลาย อธิบายว่า ศีลที่ชั่วย่อมไม่มี แต่ทุศีล หมายความว่า ไม่มีศีล หรือไร้ศีล นั่นเอง, ภิกษุทุศีล คือภิกษุที่ต้องอาบัติปาราชิก ขาดจากความเป็นภิกษุแล้ว แต่ไม่ละภิกขุปฏิญญา (การแสดงตัวหรือยืนยันว่าตนเป็นภิกษุ), ความเป็นผู้ทุศีลนั้นหนักยิ่งกว่าความเป็นอลัชชี, คฤหัสถ์ทุศีล คือผู้ที่ละเมิดศีล ๕ ทั้งหมด