คำศัพท์ : วิการ

1. พิการ, ความแปรผัน, ความผิดแปลก ผิดปรกติ 2. ทำต่างๆ, แสดงอาการผิดแปลก ไม่เป็นปกติ ทางกาย (กายวิการ) ก็ตาม ทางวาจา (วจีวิการ) ก็ตาม เช่น โกรธขึ้นมา หรือรังเกียจแล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ตีหน้าถมึงทึง ชี้นิ้วปัด เงื้อแขน ร้องชิๆ ชะๆ พูดไล่ว่าไปซะ อย่างนี้เป็นต้น ภิกษุมีสติสัมปชัญญะ ไม่ทำกายวิการ หรือวจีวิการอย่างนั้น 3. การเคลื่อนไหวให้รู้ความหมาย, การใช้กายหรือวาจาสื่อความหมาย, มีความหมายเท่ากับ "วิญญัติ" คือ กายวิการเป็น กายวิญญัติ (การเคลื่อนไหวกายให้รู้ความหมาย) วจีวิการเป็น วจีวิญญัติ (การเคลื่อนไหววาจาให้รู้ความหมาย)
ดู วิญญัติ