คำศัพท์ : ปกตัตตะ, ปกตัตต์

“ผู้มีตนเป็นปกติ”, ภิกษุผู้มีภาวะของตนกล่าวคือศีลเป็นปกติ คือ ไม่ต้องอาบัติปาราชิก หรือถูกสงฆ์ลงอุกเขปนียกรรม รวมทั้งมิใช่ภิกษุผู้กำลังประพฤติวุฏฐานวิธีเพื่อออกจากอาบัติสังฆาทิเสส และภิกษุที่ถูกสงฆ์ลงนิคหกรรมอื่นๆ
ดู กัมมปัตตะ, กัมมารหะ, ฉันทารหะ