คำศัพท์ : วุฒิ

ความเจริญ, ความงอกงาม, ความเปน ผูใหญ; ธรรมใหถึงความเจริญ; ดู วุฑฒิ

วุฒิ คือ ความเปนผูใหญ ๓ อยาง ที่นิยมพูดกันในภาษาไทยนั้นมาใน คัมภีรชั้นอรรถกถาและฎีกา ไดแก ๑. ชาติวุฒิ ความเปนผูใหญโดยชาติ คือ เกิดในชาติกําเนิดฐานะอันสูง ๒. วัยวุฒิ ความเปนผูใหญโดยวัย คือเกิดกอน ๓. คุณวุฒิ ความเปนผูใหญโดยคุณความดี หรือโดยคุณพิเศษที่ไดบรรลุ (ผลสําเร็จ ที่ดีงาม) (อนึ่ง ในคัมภีรทานมิไดกลาวถึง ภาวะแตกลาวถึงบุคคล คือไมกลาวถึง วุฒิ แตกลาวถึง วุฑฒะ หรือ วุฒ เปน ชาติวุฒ วัยวุฒ คุณวุฒ; นอกจากนั้น ใน อรรถกถาแหงสุตตนิบาต ทานแบงเปน ๔, โดยเพิ่มปญญาวุฒ ผูใหญโดยปญญา เขามาอีกอยางหนึ่ง และเรียงลําดับตาม ความสําคัญในทางธรรม เมื่อเปลี่ยน วุฒ เปน วุฒิ จะไดดังนี้ ๑. ปญญาวุฒิ ๒. คุณวุฒิ ๓. ชาติวุฒิ ๔. วัยวุฒิ)