คำศัพท์ : กรรมพันธ์ุ

1. (กมฺมพนฺธุ) "มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ุ" คือการที่สัตว์ทั้งหลายเป็นไปตามกรรมที่ตนกระทำ ดังพุทธพจน์ที่ว่า "สัตว์ทั้งปวง มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทของกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ุ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ทำกรรมใด อันดีงาม หรือทรามชั่ว จักเป็นทายาทของกรรมนั้น" (เช่น อง.ปญฺจก.22/57/85) (ภาวะที่เป็นไปตามกรรมนิยาม) 2. (ในภาษาไทย) สภาพที่สืบมาตามสายพันธ์ุจากบรรพบุรุษ เช่น ลักษณะ นิสัย ภาวะเด่นหรือด้อยบางด้าน ตลอดจนความวิกลวิการและโรคบางอย่าง, ปัจจุบันมักเรียกว่าพันธุกรรม (ในหลักธรรมว่าภาวะที่เป็นไปตามพีชนิยาม)