คำศัพท์ : อรัญ, อรัญญ์

ป่า, ตามกำหนดในพระวินัย (วินย.1/85/85) ว่า “ที่เว้นบ้าน (คาม) และอุปจารบ้าน นอกนั้นชื่อว่า ป่า (อรัญ)” และตามนัยพระอภิธรรม (อภิ.วิ.35/616/338; ซึ่งตรงกับพระสูตร, ขุ.ปฏิ.31/388/264) ว่า “คำว่า ป่า (อรัญ) คือ ออกนอกหลักเขตไปแล้ว ที่ทั้งหมดนั้นชื่อว่า ป่า”; ส่วนเสนาสนะป่า (รวมทั้งวัดป่า) มีกำหนดในพระวินัย (วินย.2/166/146; วินย.2/796/528) ว่า “เสนาสนะที่ชื่อว่า ป่า มีระยะไกล ๕๐๐ ชั่วธนู (=๕๐๐ วา คือ ๑ กม.) เป็นอย่างน้อย”
เทียบ วนะ