คำศัพท์ : พราหมณลัทธิ

ลัทธิพราหมณ์ คือ หลักการ หรือข้อยึดถือของพวกพราหมณ์ ที่กำหนดว่า พราหมณ์เป็นวรรณะที่ประเสริฐ เลิศ สูงสุด อันให้วัดหรือตัดสินความเลิศประเสริฐนั้น โดยชาติ คือกำเนิด โดยโคตร คือสายตระกูล ซึ่งผูกพันกับอาวาหะวิวาหะ คือการแต่งงาน ที่อ้างออกมาว่า ท่านคู่ควรกับเรา หรือท่านไม่คู่ควรกับเรา ต่างกับพระพุทธศาสนาซึ่งให้วัดหรือตัดสินคนด้วยกรรมคือการกระทำความประพฤติ โดยถือว่าสิ่งที่ทำให้เลิศให้ประเสริฐคือวิชชาจรณะ (วิชชาและจรณะ; พราหมณ์บอกว่า เขาก็ถือวิชชาและจรณะด้วย แต่วิชชาของเขาหมายถึงไตรเพท และจรณะที่เขาถืออยู่เพียงศีล ๕), พราหมณสมัย หรือ พราหมณวาท ก็เรียก