ที่มา : พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์ พิมพ์ครั้งที่ 31
[คลิก]
คำศัพท์ : สุวรรณภูมิ
(แผ่นดินทอง", "แหลมทอง", ดินแดนที่พระเจ้าอโศกมหาราชทรงอุปถัมภ์การส่งพระโสณะและพระอุตตระ หัวหน้าพระศาสนทูตสายที่ ๘ (ใน ๙ สาย) ไปประกาศพระศาสนา ปราชญ์สันนิษฐานว่าได้แก่ดินแดนบริเวณจังหวัดนครปฐม (พม่าว่าได้แก่เมืองสะเทิม หรือสุธรรมนครในประเทศพม่า), สุวรรณภูมิปรากฏในรายชื่อดินแดนต่างๆ ในคัมภีร์มหานิทเทส แห่งพระสุตตันตปิฎก เคียงข้างกับเมืองท่าสำคัญๆ ของชมพูทวีป เช่น สุปปารกะและภารุกิจฉะ แล้วก็มีชวา จนมาถึงสุวรรณภูมิ ต่อด้วยตัมพปัณณิ (ชวํ คจฺฉติ ... สุวณฺณภูมํ คจฺฉติ ตมฺพแณฺณึ คจฺฉติ, ขุ.ม.29/254/188, ขุ.ม.29/810/504) บางชื่อจะตรงกับดินแดนที่เข้าใจกัน หรือเป็นชื่อพ้อง หรือตั้งตามกัน ไม่อาจวินิจฉัยให้เด็ดขาดได้; ในชั้นอรรถกถามีเรื่องราวเกี่ยวกับคนลงเรือเดินทะเลจากชมพูทวีป ที่เมืองสุปปารกะ (ฝั่งทะเลด้านตะวันตก) บ้าง ที่ตามลิตติ (ฝั่งทะเลด้านตะวันออก) บ้าง ไปยังสุวรรณภูมิ
ดู ตัมพปัณณิ, ภารุกัจฉะ, สุปปารกะ, ตามลิตติ