คำศัพท์ : สุญญาคาร

“เรือนว่าง”, โดยนัย หมายถึงสถานที่สงัด ปลอดคน ปลอดเสียงรบกวน, มีพุทธพจน์ตรัสบ่อยมากในข้อความเป็นชุดว่า “อรญฺญคโต วา รุกฺขมูลคโต วา สุญฺญาคารคโต วา” (เช่น ที.ม.10/274/325) (…ไปสู่ป่า ก็ดี ไปสู่โคนไม้ ก็ดี ไปสู่สุญญาคาร ก็ดี…) ซึ่งท่านมักอธิบายว่า สุญญาคาร ได้แก่ เสนาสนะ (อันสงัด) ทั้ง ๗ ที่นอกจากป่าและโคนไม้ (เช่น วินย.อ.๑/๔๙๘)

เสนาสนะอันสงัดที่ตรัสไว้มี ๙ ดังนี้ “อรญฺญํ รุกฺขมูลํ ปพฺพตํ กนฺทรํ คิริคุหํ สุสานํ วนปตฺถํ อพฺโภกาสํ ปลาลปุญฺชํ” (เช่น ที.ปา.11/26/51) (ป่า โคนไม้ ภูเขา ซอกเขา ถ้ำ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่แจ้ง ลอมฟาง) โดยนัยนี้ สุญญาคารจึงได้แก่เสนาสนะ ๗ ต่อจากป่าและโคนไม้ คือตั้งแต่ภูเขาถึงลอมฟาง, พูดกว้างๆ ว่า ที่สงัดจากผู้คน หรือที่ปลอดคน (เช่น ม.อ.๑/๒๐๘)