คำศัพท์ : วิญญู

ผู้รู้, บัณฑิต, นักปราชญ์; ในพระวินัย ตามปาจิตติยสิกขาบทที่ ๗ แห่งมุสาวาทวรรค ว่า "อนึ่ง ภิกษุใดแสดงธรรมแก่มาตุคามเกินกว่า ๕-๖ คำ เว้นแต่มีบุรุษผู้เป็นวิญญูอยู่ด้วย เป็นปาจิตตีย์" คำว่า วิญญู ในที่นี้ หมายถึง ผู้รู้ความ คือ "ผู้สามารถรู้เข้าใจคำดีคำร้าย คำหยาบคำไม่หยาบ", ในกฎหมายไทย ใช้คำว่า วิญญูชน หมายถึงบุคคลผู้รู้ผิดรู้ชอบตามปรกติ หรืออย่างภาษาชาวบ้านว่า ผู้รู้ผิดชอบชั่วดี