ไปยังหน้า : |
มีการจัดแบ่งระดับความสุขอีกอย่างหนึ่ง ที่เฉียดเข้ามากับการจัดกลุ่มแบบที่แสดงไว้ในตัวบท คือ ใน สํ.สฬ.18/450-452/293 ซึ่งท่านจำแนกสุขเป็น ๓ เหมือนกัน คือ
๑. สามิสสุข สุขอาศัยอามิส ได้แก่กามสุขนั่นเอง
๒. นิรามิสสุข สุขไม่อาศัยอามิส ท่านหมายถึงสุขในฌาน ๓ ชั้นต้น
๓. นิรามิสตรสุข สุขยิ่งกว่านิรามิสสุข หรือสุขเหนือกว่านิรามิสสุข ท่านหมายถึง ความสุขโสมนัสที่เกิดขึ้นแก่พระขีณาสพ ผู้พิจารณาจิตซึ่งหลุดพ้นแล้วจากราคะ โทสะ และโมหะ
อรรถกถากล่าวว่า สุขอย่างที่ ๓ คือนิรามิสตรสุขนั้น เป็นโลกีย์ (เรียกอย่างง่ายๆ ว่า สุขเกิดจากปัจจเวกขณญาณของพระอรหันต์นั่นเอง) แต่เหนือกว่าสุขอย่างที่สอง คือนิรามิสสุข ซึ่งอาจเป็นโลกีย์ก็ได้ โลกุตระก็ได้ (เป็นโลกุตระในเมื่อเป็นฌานของพระอริยบุคคล) (สํ.อ.๓/๑๕๘)